Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά,

ψηλή μου δεντρολιβανιά,

κι αρχή καλός μας χρόνος,

εκκλησιά με τ’ άγιο θρόνος.

Αρχή που βγήκε ο Χριστός,

άγιος και πνευματικός,

στη γη να περπατήσει

και να μας καλοκαρδίσει.

Άγιος Βασίλης έρχεται

και δε μας καταδέχεται

από την Καισαρεία,

συ ’σ’ αρχόντισσα, κυρία.

Βαστά εικόνα και χαρτί,

ζαχαροκάντιο ζυμωτή,

χαρτί και καλαμάρι,

δες κι εμέ το παλληκάρι.

Το καλαμάρι έγραφε,

τη μοίρα του την έλεγε

και το χαρτί ομίλει

άγιε μου, άγιε μου καλέ Βασίλη.

Κάτσε να φας, κάτσε να πιεις

κάτσε τον πόνο σου να πεις

κάτσε - κάτσε να τραγουδήσεις

και να μας καλοκαρδίσεις.

Archimēniá ki Archichroniá

psēlḗ mou dentrolibaniá

ki archḗ kalós mas chrónos

ekklēsiá me t' ágio thrónos.

Archḗ pou bgḗke o Christós

ágios kai Pneumatikós,

stē gē na perpatḗsei

kai na mas kalokardísei.

Ágios Basílēs érchetai,

kai den mas katadéchetai,

apó tēn Kaisareía,

sy' sai archóntissa kyría.

Bastá eikóna kai chartí

zacharoplástē, zymōtḗ

chartí kai kalamári

des kai me-des kai me to palikári.

To kalamári égraphe,

tē moíra tou tēn élege

kai to chartí-kai to chartí omílei

Ágie mou-ágie mou kalé Basílē.

Kátse na phas, kátse na pieis

kátse ton póno sou na peis

kátse - kátse na tragoudḗseis

kai na mas kalokardíseis.